داستان کوتاه و آموزنده

 

داستان کوتاه و آموزنده در مورد ارزش زندگی

 

مــــــــــــردی جان خود را با شـــــــــنا کردن از میان امواج خروشان

 

و سهمناک رودخانه ای بـــــــــــه خطر انداخت و پسر بچه ای را که

 

بــــــــر اثر جریان آب به دریا رانده شده بود,از مرگ حتمی نجات داد.

 

پســـــر بچه پس از غلبه بر اضطراب و وحشت ناشی از غرق شدن

 

رو بـــــــــــه مرد کرد و گفت:از اینکه جان مرا نجات دادید,متشکرم...

 

مـــــــــرد به چشمان پسر بچه نگریست و گفت:تشکر لازم نیست،

 

پسرم فقط اطمینان حاصل کن که جانت ارزش نجات دادن را داشت.

 

 


می پسندم نمی پسندم

شعری زیبا در مورد خدا

 

مـــــــــا نــــدانيم كه دلبستــــه اوييم، همه


مســـت و سرگشته آن روى نكــــوييم،همه


فـــــــــارغ از هر دو جهانيم و ندانيم كـــه ما


در پـــــــى غمــــــــزه او باديـــه پوییم همه 


ســـــــاكنان در ميخـــــانه عشقيم، مـــدام


از ازل، مست از آن طـــــرفه سبوييم، همه


هر چه بوييم ز گلزار گلستـــــــان وى است


عطـــر يـــــار است كه بوييده و بوييم، همه


جــــز رخ يــــــــار، جمالــــى و جميلى نبود


در غم اوســـت كه در گفت و مگوييم، همه


خود ندانيم كـــه سرگشته و حيران همگى


پــــى آنيم كـــــه خـود روى به روييم، همه

 

 


می پسندم نمی پسندم

شعری زیبا در مورد حضرت علی

تا صورت پيوند جهـــــــــــــــــــــــــان بود علي بود


تا نقش زمين بود و زمــــــــــــــــــان بود علي بود



آن قلعه گشايي کـــــــــــه در قلعـــــــــه ي خيبر


بــــــــــرکند به يک حملــــــــه و بگشود علي بود



آن گُرد سرافراز که انـــــــــــــــــــــــــدر ره اسلام


تا کـــــــــار نشد راست نياسود، علي بـــــــــــود



آن شيـــــــــــــر دلاور که براي طمـــــــــــع نفس


بـــــــــر خوان جهـــــــــــــان پنجه نيالود علي بود



شـــــــــاهي که ولي بود و وصــــي بود علي بود


سلطان سخـــــــــــــــــــــا و کرم و جود علي بود



هــــم آدم و هم شيث و هم ادريس و هم الياس


هــــــم صالــــــــــح پيغمبــــــــر و داوود علي بود



هم موسي و هم عيسي و هم خضر و هم ايوب


هم يوسف و هــــــم يونس و هم هــود علي بود



مسجـــــود ملايک که شــــــــد آدم، ز علي شد


آدم چــــــو يکي قبلـــــــــــه و مسجود علي بود



آن عارف سجّاد ، کـــــــه خاک درش از قــــــــدر


بر کنگــــــره عـــــرش بيفـــــــــــــــزود علي بود



هــــــم اول و هم آخـــــر و هم ظاهـــــر و باطن


هــــــم عابـــــــد و هم معبد و معبود ، علي بود



آن لحمک لحمــــــــي ، بشنو تـــــــــا که بداني


آن يـــــــــــــار که او نفس نبي بــــــود علي بود



موســـــي و عصــــا و يــــــــد بيضــــــــا و نبوت


در مصـــــــــــــــر به فرعون که بنمود ، علي بود



عيسي به وجود آمـــد و في الحال سخن گفت


آن نطق و فصـــــــاحت کــــه در او بود علي بود



خاتم که در انگشت سليمان نبي بـود علي بود


آن نور خدايــــي که بر او بـــــــــــــــود علي بود



آن شاه سرافـــــــــــراز که اندر شب معــــــراج


با احمـــــــــــــد مختــــــــــار يکي بود علي بود



آن کاشف قرآن که خـــــــــــــــــدا در همه قرآن


کردش صفت عصمت و بستــــــــــــود علي بود



آن شيـــــــــــــر دلاور که ز بهر طمــــــــع نفس


بر خوان جهـــان پنجه نيالــــــــــــــــود علي بود



چندان که در آفــــــــــــــــــاق نظر کردم و ديدم


از روي يقين در همه موجـــــــــــــود ، علي بود



اين کفر نباشد، سخـــــــــــن کفر نه اين است


تا هست علي باشد و تابـــــــــــــــود علي بود

 

 


می پسندم نمی پسندم

شعری زیبا و پر مفهوم

 

آن کس که بداند و بخواهد که بداند


خود را به بلندای سعادت بــــرساند


آن کس کــــه بداند و بداند که بداند


اسب طلب از گنبد گـــردون بجهاند


آن کس کــــه بداند و نداند که بداند


با کوزه آب اســت ولی تشنه بماند


آن کس کــــه نداند و بداند که نداند


لنگان خرک خویش به منزل برساند


ان کس که نداند و بخواهد که بداند


جان و تــــن خود را ز جهالت برهاند


آن کس کـــه نداند و نداند که نداند


در جهل مــــــــرکب ابد الدهر بماند

 

 


می پسندم نمی پسندم

غزلی زیبا از سعدی

 

در آن نفس کـــــــــــــــــه بمیرم در آرزوی تو باشم

 

بدان امیــــــد دهم جان که خاک کــــــوی تو باشم

 

به وقت صبح قیامت کــــــــــــــــه سر ز خاک برآرم

 

به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم

 

به مجمعی کــــــــــــــــــه درآیند شاهدان دو عالم

 

نظر بـــــــــــــه سوی تــــو دارم غلام روی تو باشم

 

به خوابگاه عــــــــــــــــــدم گــر هزار سال بخسبم

 

ز خواب عاقبت آگــــــــــــــــه به بوی موی تو باشم

 

حدیث روضه نـــــــــــــــگویم گــــــــل بهشت نبویم

 

جمال حـــــــــــــور نجویم دوان به ســـوی تو باشم

 

می بهشت ننوشم ز دست ســـــــــــــاقی رضوان

 

مرا به باده چـــــــه حاجت که مست روی تو باشم

 

هــــــــــــزار بادیه سهل است با وجود تـــــــو رفتن

 

و گـــــــــــــــر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم

 

 


می پسندم نمی پسندم

شعری زیبا در مورد زندگی


زنـــــــــــــــــــــــــــدگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه ی برگ

 

زنـــــــــــــــــدگی ، خاطر دریایی یـک قطره ، در آرامش رود

 

زنـــــــــــــدگی ، حس شکوفایی یــــک مزرعه ، در باور بذر

 

زنـــــــــــدگی ، باور دریاست در اندیشه ی ماهی ، در تنگ

 

زندگـی ، ترجمه ی روشــن خاک است ، در آیینه ی عشق

 

زنـــــــــــــــــــدگی ، فهــــــــــــــــــــــــــم نفهمیدن هاست

 

زندگی ، ســــــــــــــــــــــــــــــــهم تـــــــــــو از این دنیاست

 

زنـــــــــــــــــــــــــدگی ، پنجره ای باز به دنــــــــــــیای وجود

 

تا کـــــــــــــــــــــه این پنجره باز است ، جهانی  با   ماست

 

آسمان ، نـــــــــور ، خدا ، عشـــــــق ، سعادت  با   ماست

 

فــــــــــــــــــــــــــــرصت بازی ایــــــــــــــــن پنجره را دریابیم

 

در نبیندیم بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه نـــــــــــــــــــــور

 

 در نبندیم بـــــــــــــــــــــــــــه آرامش پــــــــــــــر مهر نسیم

 

پــــــــــــــــــــــــــــــــــرده از ساحت دل ، بـــــــــــــــــرگیریم

 

رو بـــــــــــــــــه این پنجره با شوق ، ســـــــــــــلامی بکنیم

 

زندگی ، رســــــــــــــــــــــــــم پذیرایی از تقدیــــــــــر است

 

ســـــــــــــــــــــــــــــهم من ، هــــــــــــــــــــر چه که هست

 

مــــــــــــــــــــــــن به اندازه این ســــــــــــــهم نمی اندیشم

 

وزن خـــــــــــــــوشبختی مــــــــــــــن ، وزن رضایتمندیست

 

شـاید این راز ، همان رمز کنار آمدن و سازش با تقدیر است

 

زنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدگی شــــــــــــاید ،

 

شــــــــــــــــــــــــــــــــــــعر پدرم بود ، کـــــــــــــــــــه خواند

 

چای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــادر ، کـــــــــــــه مرا گرم نمود

 

نـــــــــــــــــــــــــــــــان خواهر ، کــــــــــــــه به ماهی ها داد

 

زنــــــــــــــــدگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم

 

زندگی ، زمـــــــــــزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت

 

زنــــــــــــــــــدگی ، خاطـــــــــــــــره ی آمدن و رفتن ماست

 

لحظه ی آمـــــــــــــــــــــــــــدن و رفتن مــــــا ، تنهایی ست

 

مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن دلـــــــــم می خواهد ،

 

 قـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدر ایــــــــــــــــــن خاطره را دریابم

 

شاعر : کیوان شاهبداغی

 

 


می پسندم نمی پسندم

سهراب

و اگر مرگ نبود دست ما در پی چیزی می گشت

و بدانیم اگر نور نبود منطق زنده ی پرواز دگرگون می شد

و بدانیم که پیش از مرجلن خلائی بود در اندیشه ی دریاها

مرگ پایان یک کبوتر نیست

مرگ وارونه ی یک زنجره نیست

مرگ در ذهن اقاقی جاریست

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است

گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد

و همه می دانیم ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است

سهراب سپهری

منبع:http://temenna.blogfa.com/


می پسندم نمی پسندم
برچسب ها : , ,

به تماشا سوگند

و به آغاز کلام

و به پرواز کبوتر از ذهن

واژه ای در قفس است.

حرف هایم ، مثل یک تکه چمن روشن بود.

من به آنان گفتم:

آفتابی لب درگاه شماست

که اگر در بگشایید به رفتار شما می‌تابد.

و به آنان گفتم: سنگ آرایش کوهستان نیست

هم‌چنانی که فلز، زیوری نیست به اندام کلنگ.

در کف دست زمین گوهر ناپیدایی است

که رسولان همه از تابش آن خیره شدند.

پی گوهر باشید.

لحظه‌ها را به چراگاه رسالت ببرید.

و من آنان را، به صدای قدم پیک بشارت دادم

و به نزدیکی روز، و به افزایش رنگ.

به طنین گل سرخ، پشت پرچین سخن‌های درشت.

و به آنان گفتم:

هر که در حافظه چوب ببیند باغی

صورتش در وزش بیشه شور ابدی خواهد ماند.

هرکه با مرغ هوا دوست شود

خوابش آرام‌ترین خواب جهان خواهد بود.

آن که نور از سر انگشت زمان برچیند

می‌گشاید گره پنجره‌ها را با آه.

زیر بیدی بودیم.

برگی از شاخه بالای سرم چیدم، گفتم:

چشم را باز کنید، آیتی بهتر از این می‌خواهید؟

می‌شنیدیم که بهم می‌گفتند:

سحر می‌داند، سحر!

سر هر کوه رسولی دیدند

ابر انکار به دوش آوردند.

باد را نازل کردیم

تا کلاه از سرشان بردارد.

خانه‌هاشان پر داوودی بود،

چشمشان را بستیم .

دستشان را نرساندیم به سر شاخه هوش.

جیبشان را پر عادت کردیم.

خوابشان را به صدای سفر آینه‌ها آشفتیم.

 

سهراب سپهری

منبع:http://temenna.blogfa.com/


می پسندم نمی پسندم
برچسب ها : , ,

 

دارند میگیــرند ازم

این عشق خیـلی ساده رو... 

میرم ببندم جـاده رو..!!!

منبع:http://noghte-sarkhat.persianblog.ir/


می پسندم نمی پسندم
برچسب ها : , , , ,

رفتم به او بگویم من عاشقت شدم " را

لرزیدم از نگاهش ، گفتم عجب هوایی ..!

 منبع:http://noghte-sarkhat.persianblog.ir/

 


می پسندم نمی پسندم
برچسب ها : , , , ,

تا نگاهم میکنی

دلم سریع "حمد و سوره" میخواند...

بیچاره می فهمد،

فاتحه اش خوانده است !!

منبع:http://noghte-sarkhat.persianblog.ir/


می پسندم نمی پسندم
برچسب ها : , , , ,