غزلی زیبا از سعدی

در آن نفس کـــــــــــــــــه بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امیــــــد دهم جان که خاک کــــــوی تو باشم

به وقت صبح قیامت کــــــــــــــــه سر ز خاک برآرم

به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم

به مجمعی کــــــــــــــــــه درآیند شاهدان دو عالم

نظر بـــــــــــــه سوی تــــو دارم غلام روی تو باشم

به خوابگاه عــــــــــــــــــدم گــر هزار سال بخسبم

ز خواب عاقبت آگــــــــــــــــه به بوی موی تو باشم

حدیث روضه نـــــــــــــــگویم گــــــــل بهشت نبویم

جمال حـــــــــــــور نجویم دوان به ســـوی تو باشم

می بهشت ننوشم ز دست ســـــــــــــاقی رضوان

مرا به باده چـــــــه حاجت که مست روی تو باشم

هــــــــــــزار بادیه سهل است با وجود تـــــــو رفتن